Ένας αισθητήρας 7,5 MHz είναι ιδανικός για την αξιολόγηση των ωοθηκών και της μήτρας σε φυσιολογικούς σκύλους, ενώ ένας αισθητήρας 10,0 MHz χρησιμοποιείται σε γάτες. Οι αισθητήρες 5,0 MHz είναι χρήσιμοι για τη διάγνωση κυήσεων μεσαίου και τελικού σταδίου, πύου της μήτρας και την ανίχνευση όγκων των ωοθηκών. Τα μπλοκ επένδυσης είναι χρήσιμα για την εξερεύνηση μικρών προσβεβλημένων ζώων. Το ζώο συχνά τοποθετείται σε ύπτια θέση, αλλά μπορεί επίσης να τοποθετηθεί σε αριστερή ή δεξιά πλάγια ή όρθια θέση. Η πολλαπλή συγκράτηση και η εξερεύνηση της επιφάνειας πολλαπλών σαρώσεων επιτρέπουν την οπτικοποίηση ολόκληρης της αναπαραγωγικής οδού. Οι καλύτερες εικόνες λαμβάνονται με την αποτρίχωση της κάτω κοιλίας. Ωστόσο, ορισμένοι ιδιοκτήτες αντιτίθενται στο κούρεμα τριχών κατοικίδιων ζώων και πρέπει να τρίβουν με αιθανόλη ή άλλους υδατικούς παράγοντες για να ελαχιστοποιήσουν τον αέρα μεταξύ του αισθητήρα και του δέρματος πριν από την εφαρμογή του παράγοντα σύζευξης, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα της εικόνας. Τα υπερηχογραφήματα που είναι αρνητικά στην αρχή της εγκυμοσύνης θα πρέπει να επαναλαμβάνονται για αρκετές εβδομάδες επόμενων σαρώσεων για να επιβεβαιωθεί μια ψευδώς αρνητική διάγνωση. Η κούρεμα συνήθως δεν απαιτείται για τη διάγνωση στη μέση και ύστερη εγκυμοσύνη και μπορεί να μην πραγματοποιηθεί σε περιπτώσεις πύου της μήτρας και σημαντικής διεύρυνσης της αναπαραγωγικής οδού.
Ο εντοπισμός των ωοθηκών πραγματοποιείται με διαμήκεις και εγκάρσιες σαρώσεις στην ουραία και στις παρακείμενες περιοχές του νεφρού. Οι ωοθήκες μπορεί να βρίσκονται σε επαφή με την νεφρική ουρά ή 2 cm οπίσθια πάνω από αυτήν, οπισθοπλάγια, οπισθοέσω ή κάτω από την νεφρική ουρά. Ο υπερηχογράφος είναι συνήθως σε θέση να αναγνωρίσει τις ωοθήκες σε κάθε πλευρά. Σε σκύλους και γάτες μπορεί να συμβεί οι ωοθήκες να μην φαίνονται, λόγω του μικρού τους μεγέθους και του γεγονότος ότι συχνά καλύπτονται από ενθυλάκωση λιπώδους ιστού και υπερφουσκωμένα έντερα.
Επιπλέον, σε πολλά ζώα έχουν αφαιρεθεί οι ωοθήκες. Για τον υπερηχογραφικό έλεγχο της μήτρας, η κύστη μπορεί να γεμίσει με πόσιμο νερό, εισαγωγή καθετήρα ή σταγόνες αποστειρωμένου νερού ή φυσιολογικού ορού για την ενίσχυση της οπτικοποίησης της μήτρας. Αντίθετα, η κύστη θα πρέπει να αδειάζει πριν από τον ενδοκολπικό υπέρηχο. 7.2 Οι τεχνικές εξερεύνησης των γεννητικών οργάνων σε αρσενικά με ανιχνευτή 7,5 MHz ή 10,0 MHz, 5,0 MHz ή λιγότερο δεν μπορούν να παρέχουν επαρκή ανάλυση της εικόνας, καθώς είναι δύσκολο να ανιχνευθούν μικρές αλλοιώσεις ή μικροσκοπικές παρεγχυματικές αλλαγές, και γενικά πιστεύεται ότι η συχνότητα που χρησιμοποιείται για την κατάλληλη ανάλυση είναι πολύ σημαντική για την απεικόνιση της δομής του ιστού που βρίσκεται στην περιοχή εστίασης του ανιχνευτή. Οι εξετάσεις διακοιλιακού τοιχώματος χρησιμοποιούνται συχνά στην απεικόνιση υπερήχων μικρών ζώων.
Η ποιότητα της εικόνας μπορεί να βελτιωθεί εάν χρησιμοποιηθεί ένας προηγμένος ενδοορθικός καθετήρας, καθώς δεν καλύπτεται από άλλα όργανα και έχει κατάλληλες ιδιότητες εστίασης μικρής απόστασης. Η ενδοορθική σάρωση χρησιμοποιείται πλέον ως πρότυπο για την αξιολόγηση του προστάτη σε ανθρώπους και έχει αναφερθεί και σε σκύλους. Ενδοορθικοί σαρωτές ειδικά για μικρά ζώα σίγουρα θα εμφανιστούν στο μέλλον. Κατά κανόνα, αφαιρείται το κάτω κοιλιακό τρίχωμα και εφαρμόζεται ένας παράγοντας σύζευξης. Ωστόσο, σε πολλά ζώα, οι τρίχες στο οπίσθιο κάτω μέρος της κοιλιάς είναι αραιές και η μη αφαίρεση των τριχών αρκεί για να ληφθούν καλές εικόνες, π.χ. του όσχεου. Η εξέταση των όρχεων γίνεται γενικά χωρίς να κόβονται οι τρίχες, καθώς υπάρχει πιθανότητα ερεθισμού από το κόβισμα των τριχών, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό τους. Η ποιότητα της εικόνας μπορεί να βελτιωθεί τόσο με τη χρήση ενός μπλοκ επένδυσης για να διατηρούνται τα όργανα των μικρών ζώων μακριά από αντικείμενα εγγύς εστιακού πεδίου, όσο και με τη χρήση του καθετήρα εστίασης.
Για την εκτομή της κοιλιάς από κάτω, συνήθως χρησιμοποιείται η ύπτια θέση και οι σαρώσεις γίνονται σε διάφορους προσανατολισμούς για να εξεταστούν όσο το δυνατόν περισσότερες από τις απαιτούμενες συγκεκριμένες δομές. Ο εντοπισμός του προστάτη είναι απλός τοποθετώντας τον καθετήρα στην πλευρά του πέους ή της ακροποσθίας στην οπίσθια κάτω κοιλιακή χώρα, μπροστά από το ηβικό οστό. Η αναγνώριση μέσω της ουροδόχου κύστης ακολουθείται από οπίσθια σάρωση και, μόλις επιβεβαιωθεί, σαρώνεται προσεκτικά τόσο σε διαμήκη όσο και σε εγκάρσια όψη. Εάν βρίσκεται εντός της πυελικής εισόδου, μπορεί να απαιτηθεί σάρωση του προστάτη στο μετωπιαίο επίπεδο. Μια γεμάτη κύστη διευκολύνει την απεικόνιση του προστάτη. Μια μικρή ποσότητα διουρητικού που χορηγείται κατά τη διάρκεια της εξέτασης θα γεμίσει την κύστη. Αποστειρωμένος φυσιολογικός ορός μπορεί επίσης να ενσταλαχθεί μέσω ουροκαθετήρα, αλλά αυτή η μέθοδος μπορεί να προκαλέσει μη ειδικές ηχώ σχηματίζοντας μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα στην κύστη. Η κλίση του εξεταστικού τραπεζιού έτσι ώστε η ουρά του προσβεβλημένου ζώου να είναι υψηλότερη από το κεφάλι μπορεί επίσης να μετακινήσει τον προστάτη προς τα εμπρός. Μπορεί επίσης να γίνει έτσι ώστε η ουρά του προσβεβλημένου ζώου να είναι χαμηλότερη από το κεφάλι, γεγονός που διευκολύνει την πλήρωση και τη διαστολή του τριγώνου της ουροδόχου κύστης και την απεικόνιση του ουρηθρικού προστάτη. Και οι δύο περιοχές πρέπει να σαρώνονται κατά την εξέταση του προστάτη. Η εξέταση των όρχεων είναι σχετικά απλή. Η εξέταση θα πρέπει να σαρώνεται στο εγκάρσιο, διαμήκες και μετωπιαίο επίπεδο, και τα μπλοκ συμπλήρωσης συχνά βελτιώνουν την ποιότητα της εικόνας, επιτρέποντας την καλύτερη απεικόνιση των δομών κοντινού πεδίου.
Ώρα δημοσίευσης: 19 Δεκεμβρίου 2023